ناهنجاری‌های عروقی

ناهنجاری‌های عروقی در طول زندگی فرد وجود دارد و به آرامی متناسب با رشد کودک شما رشد می‌کند. تغییرات هورمونی در دوران بلوغ ممکن است باعث رشد این ضایعات شود. همچنین ممکن است به دلیل ضربه یا عفونت بزرگتر شوند.

ناهنجاری‌های عروقی سطحی، آنهایی که در سطح پوست رخ می‌دهند - اغلب صورتی، قرمز، آبی یا بنفش هستند. ناهنجاری‌های عمیق‌تر ممکن است تغییر رنگی در پوست نشان ندهند. در هر دو مورد، تورم ناحیه آسیب دیده ممکن است قابل مشاهده باشد.

ناهنجاری‌های عروقی می‌تواند باعث ایجاد درد در نواحی حساس مانند پاها و دست‌ها شود که می‌تواند راه رفتن و حرکت دست را مختل کند.

ناهنجاری‌ها همچنین ممکن است باعث تورم و بزرگ شدن بازوها، پاها و اندام تناسلی شوند. ناهنجاری‌های صورت می‌تواند باعث تورم یا انحراف صورت یا تورم زبان و مشکلات در صحبت کردن شود.

اکثر ناهنجاری های عروقی را می توان با یک تاریخچه سلامت کامل و معاینه فیزیکی تشخیص داد.

تست های تصویربرداری می توانند اطلاعات بیشتری در مورد میزان ناهنجاری ارائه دهند و به تایید تشخیص کمک کنند. این آزمایش‌ها همچنین می‌تواند به پزشک کودک شما کمک کند تا تشخیص دهد که او چه نوع ناهنجاری عروقی دارد. سونوگرافی و MRI معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند، اما آنژیوگرافی یا سایر مطالعات تصویربرداری نیز ممکن است توصیه شود.

همچنین می توان از توده بیوپسی کرد، اما به ندرت برای تشخیص ناهنجاری به این کار نیاز است

اگر این ناهنجاری باعث ایجاد درد یا ناراحتی در کودک شما نمی شود و در عملکرد او اختلال ایجاد نمی کند یا عوارض دیگری ایجاد نشده است، ممکن است نیازی به مداخله نباشد.

درمان اولیه برای ناهنجاری های مشکل ساز لنفاوی و وریدی اغلب اسکلروتراپی است. این شامل تزریق ضایعه با ماده ای است که برای کوچک کردن ضایعه طراحی شده است. همچنین ممکن است برای ضایعات حجیم نیاز به عمل جراحی (برداشتن بخشی از ضایعه) باشد. ناهنجاری‌های پیچیده همچنین ممکن است با داروهایی مانند راپامایسین، یک داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی که توانایی کنترل رشد رگ‌های خونی را نیز دارد، با موفقیت مدیریت شوند.

درمان ناهنجاری های شریانی وریدی اغلب دشوار است زیرا ممکن است پیشرفت زیادی داشته باشد و میزان عود بالایی داشته باشد. درمان می تواند شامل آمبولی از طریق آنژیوگرافی و برداشتن جراحی باشد. مداخله بر اساس اندازه و محل ضایعه، سن کودک و مرحله ضایعه تعیین می شود.

برخی از تومورهای عروقی (مانند همانژیوم) به درمان با داروها پاسخ می‌دهند که ممکن است شامل کورتیکواستروئیدها یا مسدودکننده‌های بتا یا در موارد نادرتر، داروهای شیمی‌درمانی باشد.

برخی از تومورهای عروقی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. به عنوان مثال همانژیوم هایی که به طور کامل کوچک نمی شوند را می توان با جراحی کاهش داد یا به طور کامل حذف کرد. هر گونه رگ خونی کوچک باقی مانده در پوست (تلانگکتازی) را می توان با لیزر رنگی پالس درمان کرد.

هنگام در نظر گرفتن مداخله جراحی برای هر ناهنجاری عروقی، اسکار یا تغییر شکل بعد از عمل با ظاهر قبل از عمل ناهنجاری سنجیده می شود.

تشخیص صحیح در تعیین چشم انداز بلند مدت کودکان مبتلا به ناهنجاری های عروقی بسیار مهم است.

در بسیاری از موارد، هنگامی که یک تومور عروقی مانند همانژیوم کوچک شود، دوباره رشد نخواهد کرد - پسرفت دائمی است. با این حال، تا 30 درصد همانژیوم ها به طور کامل کوچک نمی شوند. در این موارد، کودکان ممکن است توده‌های بافت نرم، شلی پوست و عروق خونی داشته باشند. هر گونه بافت چربی باقیمانده یا تغییر رنگ پوست روی پوست را می توان در صورت نیاز با جراحی یا لیزر درمانی برطرف کرد.

برخلاف تومورها، ناهنجاری های عروقی خود به خود کوچک نمی شوند. ناهنجاری های عروقی متناسب با رشد کودک شما رشد می کنند. آنها ممکن است بدون علامت باقی بمانند، یا پیشرفت کنند تا مشکلاتی ایجاد کنند. در صورت عدم وجود علائم، ممکن است نیازی به مداخله نباشد. ضایعات علامت دار ممکن است به مداخلات چند مرحله ای در طول زمان نیاز داشته باشند.